ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಮಹಾ ಮಳೆಯೆಂಬ ವರದಿ ಹಾಗೂ ಸುದ್ದಿ ಜಗತ್ತಿನ ಸೋಗಲಾಡಿತನಗಳು

ಬಂಗಾಳಕೊಲ್ಲಿಯಲ್ಲಿ ವಾಯುಭಾರ ಕುಸಿತದ ಹಿನ್ನಲೆಯಲ್ಲಿ ದಕ್ಷಿಣ ಕರ್ನಾಟಕದ ಬೆಂಗಳೂರು, ಮೈಸೂರು, ರಾಮನಗರ, ಮಂಡ್ಯ, ಕೋಲಾರ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಮಳೆಯಾಯಿತು. ಆದರೆ, ಎರಡು ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಬಿದ್ದ ಆ ಮಳೆಯು ಧಾರಾಕಾರವಾಗಿ ಸುರಿದರೂ ಜನಜೀವನ ಅಸ್ತವ್ಯಸ್ತವಾಗುವಂತೆ ಬೀಳುವ ಮಳೆಯೇನಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಬೆಂಗಳೂರು ನಗರವನ್ನು ಹೊರತು ಪಡಿಸಿದರೆ, ಉಳಿದ ಯಾವುದೇ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಜಿಲ್ಲಾ ಕೇಂದ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಮಳೆಯಿಂದ ಯಾವುದೇ ಅವಾಂತರ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗಲಿಲ್ಲ. ತಗ್ಗು ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ, ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲಿ ನೀರು ನಿಲ್ಲುವುದರ ಮೂಲಕ ಜನಜೀವನಕ್ಕೆ ತೊಂದರೆಯಾಗಲಿಲ್ಲ.  ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದ ಮಳೆಯ ಪ್ರಮಾಣದಷ್ಟೇ ಸಮನಾಗಿ  ಇತರೆ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲೂ ಸಹ ಮಳೆ ಬಿದ್ದಿದೆ. ಆದರೆ, ನಮ್ಮ ದೃಶ್ಯಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಮಾತ್ರ ಹಗಲಿರುಳು ಬೆಂಗಳೂರು ನಗರಕ್ಕೆ ಮಹಾ ಮಳೆ, ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಜಲಪ್ರಳಯ, ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಶತಮಾನದ ಮಳೆ ಹೀಗೆ ತಮಗೆ ಅನಿಸಿದ ವಿಶೇಷಣಗಳನ್ನು ಸೇರಿಸಿ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಎರಡು ಮೂರು ದಿನಗಳ ಗಂಟಲಿನ ಪಸೆ ಆರಿ ಹೋಗುವವರೆಗೂ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಬಿತ್ತರಿಸಿದವು.

ಉತ್ತರ ಭಾರತದ ಹಲವು ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ  ಯಾರಾದರೂ ಸತ್ತರೆ, ಮನೆಯ ಮುಂದೆ ಅಳುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಬಾಡಿಗೆ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಕರೆಸುತ್ತಾರೆ. ಇವರನ್ನು ರುಡಾಲಿಗಳೆಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಅತ್ಯಂತ ರಾಗಬದ್ಧವಾಗಿ ಧ್ವನಿ ಎತ್ತರಿಸಿ ಅಳುವ ಈ ಸಮುದಾಯಕ್ಕೆ ಸೇರಿದಂತೆ ಕಾಣುವ ನಮ್ಮ ಮಾಧ್ಯಮದ ಪಂಜರದ ಗಿಣಿಗಳು ಬೆಂಗಳೂರಿನ ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲಿ, ತಗ್ಗು ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ, ನಿಂತಿರುವ ನೀರನ್ನು ನೋಡಿ, ಜಲಪ್ರಳಯ, ಪ್ರಕೃತಿ ವಿಕೋಪ ಎಂದು ಬಣ್ಣಿಸುವ ಮುನ್ನ ಇಂತಹ ಅವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಮಾನವ ನಿರ್ಮಿತ  ಪ್ರಕೃತಿ ವಿಕೋಪದ ಪಾಲೆಷ್ಟು ಎಂಬುದನ್ನು ಯೋಚಿಸಬೇಕಿದೆ. “ಗಡ್ಡಕ್ಕೆ ಬೆಂಕಿ ಬಿದ್ದಾಗ ಬಾವಿ ತೋಡಲು ಹೊರಟ ಮುಲ್ಲಾನಂತೆ” ಬೆಂಗಳೂರು ಮಳೆಯ ದುರಂತವನ್ನು ಬಣ್ಣಿಸುವಾಗ ಅಥವಾ ಆಡಳಿತ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ವೈಫಲ್ಯವನ್ನು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸುವ ಈ ಉತ್ಸಾಹ ಉಳಿದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿ ಹೋಗಿರುತ್ತದೆ? ರಾಜಕಾಲುವೆ ಒತ್ತುವರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರು ಎಂಬ ಏಕೈಕ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಬಡವರು, ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದವರ ಮನೆಗಳನ್ನು ನೆಲಸಮ ಮಾಡಿ ಅವರನ್ನು ಬೀದಿಗೆ ನೂಕಿದ ಸರ್ಕಾರದ ಕ್ರಮವನ್ನು  ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ನಿರಂತರ ವರದಿ ಮಾಡಿದವು.  ಆದರೆ, ಬೆಂಗಳೂರು ನಗರದ ರಾಜಕಾಲುವೆಗಳ ಮೇಲೆ ನಿರ್ಮಾಣ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ ಎನ್ನಲಾದ ಪ್ರಭಾವಿ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು, ಸಿನಿಮಾ ನಟರು, ಉದ್ಯಮಿಗಳು ಇವರ ಮನೆ, ಆಸ್ಪತ್ರೆ, ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳು ಮತ್ತು ವಸತಿ ಸಮುಚ್ಚಯಗಳು ಇವುಗಳನ್ನು ಕೆಡವಲಾರದೆ ಸರ್ಕಾರ ಮಂಡಿಯೂರಿ ಕುಳಿತಾಗ, ಇದೇ ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಈ ವಿಷಯವನ್ನು ಮರೆತಂತೆ ನಟಿಸತೊಡಗಿದವು. ಜೊತೆಗೆ ಇವುಗಳನ್ನು ಸಕ್ರಮಗೊಳಿಸಲು ಸರ್ಕಾರ ಮುಂದಡಿಯಿಟ್ಟಾಗ, ಪ್ರತಿಭಟಿಸಲಾರದೆ, ಮನೆ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ನಿರಾಶ್ರಿತರಿಗೆ  ಬೆಂಬಲ ಸೂಚಿಸಲಾರದಷ್ಟು ಅಸಹಾಯಕವಾದವು. ತನಿಖಾ ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮ ಅಥವಾ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮವೆಂದರೆ, ಘಟನೆಯೊಂದು ಸಂಭವಿಸಿದಾಗ ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ ಸುದ್ದಿ ಬಿತ್ತರಿಸಿ ನಂತರ ಸುಮ್ಮನಾಗುವುದಲ್ಲ. ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ತಾರ್ಕಿಕವಾಗಿ ಅಂತ್ಯ ಕಾಣುವವರೆಗೂ ವಿಕ್ರಮಾದಿತ್ಯನ ಬೆನ್ನು ಹತ್ತಿದ ಬೇತಾಳದಂತೆ ಬೆನ್ನು ಹತ್ತಬೇಕು. ಈ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶದ ಗೋರಖ್ ಪುರದ ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಸಂಭವಿಸಿದ ಮಕ್ಕಳ ಸಾವಿನ ನಂತರ ಹಿಂದು ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಯು ಕಳೆದ ಒಂದು ವಾರದಿಂದ ದೇಶದ 12 ಮಹಾನಗರಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗುವ ಎಲ್ಲಾ  ಆವೃತ್ತಿಗಳಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿನ ಅವ್ಯವಸ್ಥೆ ಕುರಿತು ಪ್ರತಿ ದಿನ ಅರ್ಧಪುಟದಷ್ಟು ಸರಣಿ ವರದಿಯನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಆಸಕ್ತರು ಗಮನಿಸಬಹುದು.

ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಮಳೆಯ ಅವಾಂತರಕ್ಕೆ ಕಳೆದ ಎರಡು ಮೂರು ದಶಕದಲ್ಲಿ ಈ ನಗರವು ಮಾಹಿತಿ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದ ಬೆಳವಣಿಗೆಯಿಂದ ಅಡ್ಡಾದಿಡ್ಡಿಯಾಗಿ ಬೆಳೆದಿದೆ. 2011 ರ ಸಮೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ 84 ಲಕ್ಷ ಜನಸಂಖ್ಯೆ ಇದ್ದ ಬೆಂಗಳೂರು ಮಹಾನಗರದ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯು 2017 ಸಮೀಕ್ಷೆಯ ಪ್ರಕಾರ 1ಕೋಟಿ, 23 ಲಕ್ಷ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಈ ರೀತಿಯ ದಿಡೀರ್ ಬೆಳವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ  ಸುಮಾರು ಐವತ್ತು ಅಥವಾ ಅರವತ್ತು ಪಟ್ಟಣ ಪಂಚಾಯಿತಿಗಳನ್ನು ಮಹಾನಗರ ವ್ಯಾಪ್ತಿಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದು ಒಂದು ಕಾರಣವಾಗಿದೆ. ಒಟ್ಟು 198 ವಾರ್ಡ್‍ಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಕಾರ್ಪೋರೇಟರ್ ಗಳನ್ನು ಬೆಂಗಳೂರು ಮಹಾನಗರ ಪಾಲಿಕೆ ಹೊಂದಿದೆ. ಪಟ್ಟಣ ಪಂಚಾಯಿತಿಗಳ ಸೇರ್ಪಡೆಯಿಂದ ಸುಮಾರು 20 ಲಕ್ಷ ಜನಸಂಖ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚಿರಬಹುದೆಂದು ಊಹಿಸಬಹುದು. ಆದರೆ, ವಾರ್ಷಿಕವಾಗಿ ಸರಾಸರಿ ನಾಲ್ಕರಿಂದ ಐದು ಲಕ್ಷ ವಲಸಿಗರು ಬೆಂಗಳೂರು ನಗರಕ್ಕೆ ಜಮೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇವರಲ್ಲಿ ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶ, ಬಿಹಾರ, ನೇಪಾಳ ಹಾಗೂ ನೆರೆಯ ತಮಿಳುನಾಡಿನ ಮಂದಿ ಅಧಿಕ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ವಲಸೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಭಾರತದ ಗ್ರಾಮಾಂತರ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ದುಡಿಯುವ ಕೈಗಳಿಗೆ  ವರ್ಷಪೂರ್ತಿ ಕೆಲಸ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದ ಕೃಷಿ ವಲಯ ನೆಲಕಚ್ಚಿದ ನಂತರ ಕೆಟ್ಟು ಪಟ್ಟಣ ಸೇರು ಎಂಬಂತೆ ಕೂಲಿ ಕಾರ್ಮಿಕರು ನಗರದತ್ತ ವಲಸೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಬಾರತದ ಬಹುತೇಕ ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ಅಕ್ರಮ ಬಡಾವಣೆಗಳು ಮತ್ತು ಕೊಳೆಗೇರಿಗಳು ನಾಯಿಕೊಡೆ ಅಣಬೆಯಂತೆ ನಿರಂತರವಾಗಿ ತಲೆ ಎತ್ತುತ್ತಿವೆ. ಬೆಂಗಳೂರು ನಗರವೊಂದರಲ್ಲಿ 2500 ಹೆಚ್ಚು ಖಾಸಾಗಿ ಬಡಾವಣೆಗಳು ತಲೆ ಎತ್ತಿ ನಿಂತಿವೆ. ಇವುಗಳ ಜೊತೆಗೆ  ಹತ್ತು ಅಂತಸ್ತಿನ ನಲವತ್ತು ಅಪಾರ್ಟ್‍ಮೆಂಟ್‍ಗಳ  ಹತ್ತರಿಂದ ಇಪ್ಪತ್ತು ಕಟ್ಟಡಗಳುಳ್ಳ ವಸತಿ ಸಮುಚ್ಚಯಗಳು ಸಾವಿರಕ್ಕೂ ಮೇಲ್ಪಟ್ಟಿವೆ. ಇವುಗಳನ್ನು ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕಿದಾಗ ಬೆಂಗಳೂರು ನಗರವೊಂದರಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ಐದರಿಂದ ಆರು ಸಾವಿರ ಹಳ್ಳಿಗಳಿವೆ ಎಂದು ಊಹಿಸಬಹುದು.

1960 ಮತ್ತು 70 ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಇಪ್ಪತ್ತು ಲಕ್ಷ ಜನಸಂಖ್ಯೆ ಇದ್ದ ಬೆಂಗಳೂರು ನಗರಕ್ಕೆ ನಿರ್ಮಿಸಲಾದ ಒಳಚರಂಡಿಗಳು, ರಾಜಕಾಲುವೆಗಳು ಈಗಿನ ಒಂದು ಕೋಟಿ ಇಪ್ಪತ್ಮೂ ರು ಲಕ್ಷ ಜನಸಂಖ್ಯೆಗೆ ಉಪಯೋಗಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಿವೆ. ಒಂದಿಷ್ಟು ರಸ್ತೆ ಅಗಲೀಕರಣ ಹೊರತು ಪಡಿಸಿದರೆ, ಅದೇ ರಸ್ತೆಗಳು ಬಳಕೆಯಾಗುತ್ತಿವೆ. ಇಂತಹ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಸ್ಥಳಗಳು, ಕೆರೆಗಳು, ಪಾರ್ಕುಗಳು ದುರ್ಬಳಕೆಯಾಗಿ ಖಾಸಾಗಿಯವರ ಸ್ವತ್ತಾದವು. ಮಳೆ ನೀರುವ ಹಿಂಗುವ ತೆರೆದ ಭೂಮಿಯು ಕಾಂಕ್ರೀಟ್ ಕಾಡುಗಳಾಗಿ ಪರಿವರ್ತನೆ ಹೊಂದಿವೆ. ಬೆಂಗಳೂರು ನಗರ ಹಾಗೂ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ ಇದ್ದ ನೂರಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಕೆರೆಗಳು ಕಾಣೆಯಾದವು. ಅಳಿದುಳಿದಿರುವ ಅಲಸೂರು, ಹೆಬ್ಬಾಳ, ಸ್ಯಾಂಕಿ ಕೆರೆ, ವರ್ತೂರು, ಬೆಳ್ಳಂದೂರು, ನಾಗವಾರ, ಕೆಂಗೇರಿ, ಅಗರ, ಮಡಿವಾಳ, ಹೆಸರಗಟ್ಟ, ಚಿನ್ನಪ್ಪನಹಳ್ಳಿ, ಲಾಲ್ ಬಾಗ್   ಹೀಗೆ ಹತ್ತಿಪ್ಪತ್ತು ಕೆರೆಗಳು ಜೀವಂತವಾಗಿದ್ದು, ಅವುಗಳು ತಮ್ಮ ಮೂಲ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿವೆ. ಈಗ ಅವೆಲ್ಲವೂ ನಗರದ ಒಳಚರಂಡಿಯ ಮೂಲಕ ಹರಿಯುವ ರಸಾಯನಿಕ ತ್ಯಾಜ್ಯವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡ ಕೊಳಚೆ ನೀರಿನ ಶೇಖರಣೆಯ ಹೊಂಡಗಳಾಗಿವೆ.

ನಗರದಲ್ಲಿ ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದ ಮಳೆಯ ನೀರು ಒಳಚರಂಡಿಯ ಮೂಲಕ ರಾಜಕಾಲುವೆಗೆ ಹರಿದು ಅದರ ಮೂಲಕ ನಗರದ ಹೊರ ಭಾಗದಲ್ಲಿ  ಹಳ್ಳ ಕೊಳ್ಳಗಳ ಮೂಲಕ ತಮಿಳುನಾಡಿಗೆ ಸೇರುತ್ತಿತ್ತು. ಈಗ ಬೆಂಗಳೂರು ನಗರದಲ್ಲಿ ಶೇಕಡ 70 ರಷ್ಟು ರಾಜಕಾಲುವೆಗಳು ಕಾಣೆಯಾಗಿವೆ. ಪ್ರಭಾವಿ ಬಿಲ್ಡರ್ ಗಳು ಮತ್ತು ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ನಿರ್ಮಿಸಿರುವ ಕಟ್ಟಡಗಳ ಕೆಳಗೆ ಹೂತು ಹೋಗಿವೆ. ಐವತ್ತು ವರ್ಷದ ಹಿಂದಿನ ಬೆಂಗಳೂರು ನಗರದ ನಕ್ಷೆಯನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸಿದರೆ, ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಕೆರೆಗಳು ಮತ್ತು ರಾಜಕಾಲುವೆಗಳು ಹೇಗೆ ನಾಶವಾಗಿವೆ ಎಂಬ ಮಾಹಿತಿ ದೊರೆಯುತ್ತದೆ. ಬೆಂಗಳೂರಿನ ವಸ್ತು ಸ್ಥಿತಿ ಈ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ  ದಯನೀಯವಾಗಿರುವಾಗ, ಮಳೆ ನೀರು ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲದೆ, ತಗ್ಗು ಪ್ರದೇಶಗಳಿಗೆ ನುಗ್ಗದೆ ಬೇರೆಲ್ಲಿ ಹೋಗಲು ಸಾಧ್ಯ?

ಬೆಂಗಳೂರು ನಗರವೊಂದರಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿ ದಿನ ಸುಮಾರು ನಾಲ್ಕು ಸಾವಿರ ಆರನೂರು ಟನ್ ಕಸ ಉತ್ಪತ್ತಿಯಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇದರಲ್ಲಿ ಮನೆಗಳಿಂದ ಉತ್ಪತ್ತಿಯಾಗುತ್ತಿರುವ ಪ್ರಮಾಣ ಶೇಕಡ 40 ರಷ್ಟು ಮಾತ್ರ. ಉಳಿದ 60 ರಷ್ಟು ಭಾಗ ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳು, ಆಸ್ಪತ್ರೆ ಮತ್ತು ಹೊಟೇಲ್‍ಗಳಿಂದ ಉತ್ಪತ್ತಿಯಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇದರಲ್ಲಿ ಸಾಪ್ಟ್ ವೇರ್ ಕಂಪನಿಗಳ ಇ-ತ್ಯಾಜ್ಯ ಮತ್ತು ಕಟ್ಟಡ ನಿರ್ಮಾಣದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಉಳಿಯುವ ಕಟ್ಟಡದ ಅವಶೇಷಗಳ ತ್ಯಾಜ್ಯ ಸೇರಿಲ್ಲ. ಈವರೆಗೆ ಬೆಂಗಳೂರು ನಗರದಲ್ಲಿ ದಿನವೊಂದಕ್ಕೆ ಕೇವಲ ಒಂದು ಸಾವಿರ ಟನ್ ಕಸವನ್ನು ಮಾತ್ರ ಸಂಸ್ಕರಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಸುಮಾರು ಇನ್ಮ್ನರರಿಂದ ಮುನ್ನೂರು ಟನ್ ಕಸವನ್ನು ನಗರದಿಂದ ಹೊರ ಪ್ರದೇಶಗಳಿಗೆ ಕೊಂಡೊಯ್ದು ಹಳ್ಳ ಕೊಳ್ಳಗಳಿಗೆ ಸುರಿಯಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇನ್ನುಳಿದ ಸುಮಾರು ಮೂರು ಸಾವಿರ ಟನ್ ಕಸದಲ್ಲಿ ಅರ್ಧಭಾಗ ಕೊಳೆತು ಮಳೆ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಕೊಚ್ಚಿ ಹೋಗುವುದು ಇಲ್ಲವೆ, ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಕರಗುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಕರಗಲಾದ ಮತ್ತು ಕೊಳೆಯಲಾಗದ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ತ್ಯಾಜ್ಯವು ನಗರದ ಒಳಚರಂಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ರಾಜಕಾಲುವೆಗಳಲ್ಲಿ ತುಂಬಿ ತುಳುಕುತ್ತಿದೆ. ಇಂತಹ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಂಗಳ್ರರಿಗೆ ಮಹಾ ಮಳೆ ಎಂದು ಬಾಯಿ ಬಡಿದುಕೊಳ್ಳುವುದರಲ್ಲಿ ಯಾವ ಅರ್ಥವಿದೆ?

ಇಂದು ಬೆಂಗಳೂರು ನಗರ ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ, ಜಗತ್ತಿನ ಬಹುತೇಕ ನಗರಗಳನ್ನು ಕಾಡುತ್ತಿರುವ ಪ್ರಮುಖ ಸಮಸ್ಯೆಯೆಂದರೆ, ವಾಹನಗಳ ದಟ್ಟಣೆಯಿಂದ ಉಂಟಾದ ಸಂಚಾರದ ಅಡಚಣೆ, ಕುಡಿಯುವ ನೀರಿನ ಸಮಸ್ಯೆ, ಶುದ್ಧ ಗಾಳಿಯ ಸಮಸ್ಯೆ ಹಾಗೂ ಕಸ ವಿಲೆವಾರಿಯ ಸವಾಲು. ಬೆಂಗಳೂರು ನಗರದಲ್ಲಿ ಇಪ್ಪತ್ತೈದು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಕೇವಲ ನೂರ ಐವತ್ತು ಅಡಿ ಆಳದಲ್ಲಿ ಕೊಳವೆ ಬಾವಿಯ ಮೂಲಕ ದೊರೆಯುತ್ತಿದ್ದ ನೀರು ಈಗ ಒಂದು ಸಾವಿರದ ಎಂಟನೂರು ಅಡಿಗಳಿಂದ ಎರಡು ಸಾವಿರ ಅಡಿಗಳ ಆಳಕ್ಕೆ ಇಳಿದಿದೆ. ಮಳೆ ನೀರು ಸಂಗ್ರಹಿಸಿ, ಇಂಗು ಗುವ್ಮಡಿಗಳ ಮೂಲಕ ಭೂಮಿಗೆ ನೀರುಣಿಸುವ ಕನಿಷ್ಟ ಜ್ಞಾನವಾಗಲಿ, ವ್ಯವಧಾನವಾಗಲಿ ಯಾರಿಗೂ ಇಲ್ಲವಾಗಿದೆ. ಮಳೆ ನೀರನ್ನು ಹಿಡಿದಿಟ್ಟುಕೊಂಡರೆ  ಶೇಕಡ ನಲವತ್ತರಷ್ಟು ಬೆಂಗಳೂರು ನಗರದ ನೀರಿನ ಸಮಸ್ಯೆಗೆ ಪರಿಹಾರ ಸಿಗಬಲ್ಲದು. ಜಲಮೂಲದ ತಾಣಗಳಾದ ಕೆರೆಗಳು, ಕಲ್ಯಾಣಿಗಳು ನಾಶವಾದ ನಂತರ ಬೆಂಗಳೂರು ನಗರದಲ್ಲಿ ಟ್ಯಾಂಕರ್ ನೀರಿಗೆ ಬಹುತೇಕ ಅಪಾರ್ಟ್‍ಮೆಂಟ್ ನಿವಾಸಿಗಳು ಆಶ್ರಯಿಸುವಂತಾಗಿದ್ದು, ನಾಲ್ಕು ಸಾವಿರ ಲೀಟರ್ ನೀರಿನ ಟ್ಯಾಂಕರ್ ಗೆ ಎರಡರಿಂದ ನಾಲ್ಕು ಸಾವಿರ ರೂಪಾಯಿ ಪಾವತಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ನೆಲಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದು ವ್ಯರ್ಥವಾಗಿ ಹರಿದು ಹೋಗುತ್ತಿರುವ ಮಳೆಯ ನೀರು ಯಾರಿಗೂ ಬೇಡವಾಗಿದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಮಳೆ ಮತ್ತು ಮಳೆಯ ನೀರಿನ ವರದಿ ಅಥವಾ ಸುದ್ಧಿ ಮಾಧ್ಯಮಗಳ ವ್ಯರ್ಥ ಪ್ರಲಾಪವಲ್ಲದೆ ಬೇರೇನೂ ಅಲ್ಲ.

(ಕರಾವಳಿ  ಮುಂಜಾವು ದಿನಪತ್ರಿಕೆಯ " ಜಗದಗಲ" ಅಂಕಣ ಬರಹ)